Gerda (V) en Jan (V) bij Tante Hanny. 16 februari 2022
Wat ben ik blij dat ik met mijn broer Jan in februari een bezoek* heb gebracht aan tante Hanny nu ze , zo plotseling eigenlijk, is overleden. We haalden herinneringen op en het viel op hoe helder ze was.
Ik had mijn doopjurk meegenomen, want ik dacht dat er in het gezin van tante Hanny nog wel achterkleinkinderen geboren zouden worden en dat het mooi zou zijn als een nieuwe telg in de familie Tjerkstra een doopjurk zou dragen, gemaakt door hun overgrootmoeder.
Toen ik de jurk aan tante Hanny liet zien begon ze hard te lachen en vroeg neef Jan iets uit haar slaapkamer te halen. En waar kwam hij mee aanzetten? Met een identieke jurk als die tante Hanny bij mijn geboorte voor mij en de volgende kinderen van Jan en Nel had genaaid. Voor de doop van Iemke had ze “de onze” uit haar hoofd nagemaakt!
Tante Hanny hield van aanpakken en niet van zeuren. Toen Anneke (de dochter van tante Aukje, zus van Oom Piet) en ik (bijna vier jaar oud) bruidsmeisjes mochten zijn in door oma Verduijn genaaide smokjurkjes, waren we aan het kibbelen over wie het bloemenmandje en wie de sluier mocht vasthouden. We kwamen er niet uit. Maar tante Hanny werd het zat. “En nu is het klaar!” Ze pakte het bloemenmandje en gaf het aan Anneke. Ik moest het met de sluier doen…
Toen ik met Jan en Joop in de zomer van ’59 bij tante Hanny en oom Piet logeerde zette tante Hanny voor ons iedere morgen midden op het gazon een emmer vol aardappelen neer. Als we die hadden geschild konden we gaan spelen. Daar hadden wij, toch kinderen van een aardappelstomer, nog een hele kluif aan….
Iemke, Gerda, Jan , Anja en Quinta, jullie hadden een dijk van een moeder en wij een dito tante. We zullen haar niet vergeten.
Gerda (V)
* Ons bezoek was ook al bijzonder door de ontvangst op station Ommen: Gerda en Jan die werden opgehaald door Gerda en Jan…
Afgelopen zaterdag werd ik gebeld door de pastoraal werker van mama. Hij zou voor de afkondiging in de kerkdienst het stukje ter nagedachtenis aan haar schrijven. Hij vertelde dat hij met zijn vrouw zo’n drie jaar geleden ergens (?) naast haar zat en vroeg: ‘u komt vast niet uit deze streek?’ ‘Nee’, zei ze, ‘waar ik vandaan kom ken je vast niet.’ Hij zei: ‘zeg me de plaats dan probeer ik de provincie erbij te zeggen.’ ‘Zwammerdam.’ Mama viel bijna van haar stoel toen hij vervolgens meerdere straten en bijzondere plekken van Zwammerdam noemde. Het bleek dat zijn vrouw uit Zwammerdam komt en zelfs tegenover fam. Verduijn woonde. Zij is natuurlijk jonger, maar ze kan zich dat goed herinneren. Hij heeft de foto van mama aan familie laten zien en die herkenden haar, aan haar gezichtsuitdrukking en donkere wenkbrauwen, in elk geval meteen als een echte Verduijn en wisten dus ook e.e.a. van de geschiedenis te vertellen. Toevallig he?
Nu het, na het afscheid van gisteren, weer wat rustiger is, zal ik het nog eens wat preciezer gaan navragen. liefs van Quinta
Mooie herinneringen. En wat bijzonder dat jullie begin dit jaar tante Hannie hebben uitgehoord en zij over een ijzersterk geheugen bleek te bezitten.
Dankzij haar geheugen en jullie bezoek kennen we nu de plaats en details van het drama van Leen en Piet.
Er is vast nog veel meer te memoriseren. Handig om dat hier de komende tijd vast te leggen.
Dank jullie wel.
6 reacties op “Tante Hanny”
Afgelopen zaterdag werd ik gebeld door de pastoraal werker van mama. Hij zou voor de afkondiging in de kerkdienst het stukje ter nagedachtenis aan haar schrijven. Hij vertelde dat hij met zijn vrouw zo’n drie jaar geleden ergens (?) naast haar zat en vroeg: ‘u komt vast niet uit deze streek?’ ‘Nee’, zei ze, ‘waar ik vandaan kom ken je vast niet.’ Hij zei: ‘zeg me de plaats dan probeer ik de provincie erbij te zeggen.’ ‘Zwammerdam.’ Mama viel bijna van haar stoel toen hij vervolgens meerdere straten en bijzondere plekken van Zwammerdam noemde. Het bleek dat zijn vrouw uit Zwammerdam komt en zelfs tegenover fam. Verduijn woonde. Zij is natuurlijk jonger, maar ze kan zich dat goed herinneren. Hij heeft de foto van mama aan familie laten zien en die herkenden haar, aan haar gezichtsuitdrukking en donkere wenkbrauwen, in elk geval meteen als een echte Verduijn en wisten dus ook e.e.a. van de geschiedenis te vertellen. Toevallig he?
Nu het, na het afscheid van gisteren, weer wat rustiger is, zal ik het nog eens wat preciezer gaan navragen. liefs van Quinta
Mooi verhaal Quinta; we zijn heel benieuwd wie de vrouw van de pastoraal werker is!
Mooie herinneringen. En wat bijzonder dat jullie begin dit jaar tante Hannie hebben uitgehoord en zij over een ijzersterk geheugen bleek te bezitten.
Dankzij haar geheugen en jullie bezoek kennen we nu de plaats en details van het drama van Leen en Piet.
Er is vast nog veel meer te memoriseren. Handig om dat hier de komende tijd vast te leggen.
Dank jullie wel.
Wat mooi Gerda, dat je het bezoek aan tante Hannie op deze manier vastlegt. De foto’s zijn ook onvergetelijk!
En wat leuk dat je het waardeert lieve zus. Ik zie je morgen bij de begrafenis.
Helemaal mee eens, prachtig!